De Gemelingenmolen (naar de ligging) of de Driscartmolen (naar de laatste molenaars) is een watermolen, type dubbelmolen en ingericht als koren- en oliemolen.
De oudste vermelding is een oorkonde (op perkament) van 20 juli 1449: “Jean de Henin, Seigneur de Boussun de Blaugnies, de Gammerages et de Lambusart, chevalier, fait donation à Anne de Henin, sa fille, du moulin et usine de Gammerages avec un bonnier de bois”.
Een passus uit het leenboek van Galmaarden van 1473 laat toe te stellen dat de watermolen de enige watermolen van Galmaarden was.
In een steen van de watermolen staat de datum van 1696 gebeiteld. Dan werd de oliemolen gebouwd. In 1864 werd hij grotendeels herbouwd.
In 1900 werd in de graanmolen een stoommachine geplaatst, maar er werd ook nog met waterkracht graan gemalen. De oliemolen werd vanaf 1930 ingeschreven als landgebouw.
De graanmolen bleef actief tot rond 1969; de oliemolen lag stil sinds 1930.
Van de twee onderslagraderen is enkel het wiel aan de graanmolen nog aanwezig, met een diameter van 5,20 meter. Van de oliemolen bleven nog bewaard: de kollergang, de wentelas met vuistweggen en schofhouten. De stuw is een gemoderniseerde stalen (klep)stuw. Het verval bedraagt anderhalve meter.
Op 10 maart 1994 werd de Driscartmolen (de korenmolen, de voormalige oliemolen en de schuur) beschermd als monument en samen met zijn omgeving als dorpsgezicht. De gebouwen, die nu gebruikt worden als verblijf, ondergingen in 2003 – 2004 een restauratiebeurt. De molen is opnieuw draaivaardig.
Bij de restauratiewerken verwerkte men een graanmolensteen tussen de kasseien net voor de ingang van de vroegere graanmolen. Volgens de eigenaar van de Gemelingenmolen zou deze molensteen uit de Potaardeveldmolen komen die in 1841 verdween en later werd geplaatst in de Stenen Molen, welke molens gedurende een hele periode door dezelfde eigenaars werd beheerd als de Gemelingenmolen.
Laatst aangepast op: 14-03-2023 om 14:40