Initiatiefnemer wijlen burgemeester G. Cardoen stichtte samen met enkele belangstellenden in 1990 de vzw De Mijnwerker. Deze vereniging stelt zich ten doel het organiseren van initiatieven die er toe strekken het werk in de koolmijnen, dat werd verricht door arbeiders uit Galmaarden en de streek in Vlaams-Brabant, Oost-Vlaanderen en Henegouwen, niet te vergeten en als voorbeeld te stellen naar de huidige en komende generatie toe.
Het stationsgebouw
Het verouderde spoorwegstation van Galmaarden op de in 1867 aangelegde lijn 123 (Gent - Braine-le-Comte), werd in 1999 afgebroken en in 2000 vervangen door een modern station. De architectuur verwijst naar het mijnverleden van de regio door nabootsing van twee lifttorens van mijnschachten en opstelling van een kolenwagentje. Het ontwerp behaalde in 1991 de eerste prijs in een wedstrijd van de Koning Boudewijnstichting 'De weg naar het station'. De heraanleg van het perron door de NMBS en van de stationsomgeving door de gemeente passen in het geheel van dit ontwerp. In het station is er ook een mini-mijnwerkersmuseum.
De mijnwerker
Om een terechte hulde te brengen, werd in 1991 op het stationsplein een standbeeld opgericht. Het is een werk van kunstenaar Luc Van Ruysevelt uit Oudenaken. Het beeld de Mijnwerker, in half zittende en half liggende houding en steenkolen kappend in een smalle schacht, staat op een sokkel in ruwe blauwe hardsteen en is uitgevoerd in brons volgens de verloren-was-techniek, zuiver geschuurd en bronsgroen gepatineerd.
Dit monument wil vooral een blijvende hommage zijn aan de duizenden mijnwerkers maar toch ook aan alle harde werkers, die hun brood wonnen in Henegouwen door noeste en ongezonde arbeid in de steengroeven en in de glas- en metaalnijverheid.